Tutaj ku wschodowi i południowi iść już dalej nie potrzebujemy – objaśnia Atlas Geologiczny Galicyi, Kraków 1908 – i na zakończenie tego rozdziału należy tylko wspomnieć jeszcze o skamielinach oligoceńskich jakie znalazł M. Vacek w r. 1879 koło Riszkania na północny zachód od Użoka na południowo-wschodnim stoku granicznego grzbietu Kinczyka Bukowskiego (1251 m.). Według Vaceka w cienkich krzemionkowych łupkach marglowych, leżących pomiędzy dwoma potężnymi kompleksami piaskowców, znachodzą się miejscami wkładki piaszczyste i wapniste i w jednej z takich ławic odkrył Vacek faunę „dość bogatą”, wśród której dały się oznaczyć:
- Eburna Caronis Brogn.
- Melania stratissima Zitt.
- Cardium fallax Michl.
- Cytherea incrassata Lam.
- Natica crassatina Lam.
- Cyrena semistriata Desh.
- Cytherea conf. sorror Desh.
- Panopaea cf. angusta Nist.
Vacek uważał tę faunę – ze względów stratygraficznych i analogii położenia do górno-oligoceńskich warstw w komitacie Szilagyi za górno-oligoceńską i wyższą t. j. młodszą od fauny z margli z pod Niźnich Werecek na południe od Ławocznego i Beskidu.
Później wszakże w lecie r. 1902 i następnie w r. 1904 badał tę okolicę Dr Kazimierz Wójcik i nietylko odnalazł on dawny punkt ze skamielinami, lecz zebrał nawet więcej aniżeli M. Vacek skamielin i mógł na tej podstawie o wiele dokładniej wiek ich oznaczyć.
Punkt ten ze skamielinami znajduje się na połoninie zwanej Riszkania [nazwa ta nie istnieje zresztą na żadnej mapie] tuż pod grzbietem wyniosłego Kinczyka Bukowskiego (1251 m.) już na terytoryum węgierskiem i odkrywka tam będąca, zdala dość widoczna, odsłania cały szereg warstw wyraźnie uławiconych z lekkim upadem północno-wschodnim.
Dr Wójcik odróżnia tam od góry począwszy:
- piaskowiec magórski (I) typowy, 2 do 5 m. grubości,
- ciemny łupek ilasty z mnóstwem orbitoidów i numulitów, do kilkunastu metrów,
- warstewkę krzemionkową z ceritiami i ostrygami, do 50 cm,
- kilkanaście metrów nieodsłoniętych,
- kilkanaście metrów wapieni bądź piaszczystych, z ostrygami, bądź złożonych z samych ułamków mięczaków, bądź wreszcie zbitych i zawierających wiele otwornic,
- kilkanaście metrów nieodsłoniętych,
- piaskowiec (II) podobny do górnego.
Fauna z Riszkanii obejmuje według Dr Wójcika (K. Wójcik. Dolny oligocen z Riszkanii pod Użokiem (Wiadomość tymczasowa). Rozpr. Wydz. Mat. Przyrodn. Akad. Umiej. w Krakowie. T. XLV. 1905.) [na podstawie okazów, znalezionych tak przez Vaceka, jak i Dr Wójcika] następujące gatunki:
- Truncatulina grosserygosa Gumb.
- Truncatulina sublobatula Gumb.
- Operculina ammonea Leym.
- Operculina granulata Leym.
- Nummulites Fichteli Michel.
- Nummulites rasca Joly et Leym.
- Nummulites Boucheri de la Harpe,
- Nummulites budensis Hantk.
- Pulvinulina bimammata Gumb.
- Pulvinulina rotula Kaufm.
- Heterostegina reticulata Rutim.
- Heterostegina carpathica Uhlig,
- Orbitoides papyracea Boubee
- Orbitoides aspera Gumb.
- Orbitoides dispansa Sow.
- Orbitoides applanata Gumb.
- Thecidium mediterraneum Risso,
- Terebratula Dellrini Arch.
- Ostrea (Gryphaea) Queteleti Nyst.
- Ostrea (Gryphaea) prona Wood.
- Cyrena semistriata Desh.
- Panopaea conf. angusta Nyst.
- Cytherea incrassata Lam.
- Cytherea Villanovae Desh.
- Cytherea cf. lugensis Fuchs,
- Cytherea cf. splendida Mor.
- Turritella sulcifera Desh.
- Turritella infundibulum Koen.
- Bittium plicatum Brug. var. multinodosum Sandb.
- Eburna caronis Brognt.
- Marginella conoides Koen.
- Valvatina umbilicata Bornem.
- Orbitoides tenuicostata Gumb.
- Orbitoides stellata Archiac,
- Orbitoides stella Gumb.
- Cardium anomale Math.
- Cardium conf. polyptyctum Bay.
- Cardium cf. depressum Koen.
- Cardium fallax Mich.
- Dentalium exiguum Koen.
- Dentalium ellipticum Koen.
- Natica angustata Lam.
- Natica crassatina Lam.
- Natica cf. achatensis Koen.
- Fusus elongatus Nyst.
- Cylichna interstincta Koen.
- Melania striatissima Zitt.
Fauna ta licząca ogółem dotąd 19 gatunków otwornic a 28 gat. mięczaków, odpowiada wg Dr Wójcika dolnemu i środkowemu poziomowi priabońskiemu czyli jest „niewątpliwie dolno-oliceńską”. O wieku obu ławic piaskowca, dolnej i górnej, leżących zresztą zupełnie zgodnie z warstwami, zawierającymi powyższą faunę. wobec braku skamielin nic bliższego narazie powiedzieć nie można.
- Za: Atlas Geologiczny Galicyi, Tekst do zeszytu XXIII. (Arkusze: Smorze, Dydiowa).
- Opracowany: przez dr Władysława Szajnochę, w Krakowie, nakładem Akademii Umiejętności, 1908.
