Dzisiaj też nie jest wcale łatwiej bowiem potomkowie dawnych Bojków żyją głównie w południowych obwodach Ukrainy (mikołajewski, chersoński, odeski) i ewentualna podróż wiąże się z pokonaniem ponad tysiąca kilometrów. Wydaje się zresztą, że nie ma tam też jakiejś specjalnej chęci, domyślać się tylko można, że w związku z brakiem przez kilka pokoleń kontaktów z dawną ojczyzną, młodzi „Bojkowie” z Żołcewa czy Awdijewki zapomnieli już o tożsamości swoich dziadów.

Wracając jednak do Łemków należy wspomnieć o ich języku, według różnych badaczy odrębnym języku wschodniosłowiańskim bądź też gwarze języka ukraińskiego. odstawową część słownictwa łemkowskiego stanowią bez wątpienia wyrazy wspólne całemu obszarowi języka ukraińskiego bądź też dialektyzmy zachodnioukraińskie. W pozostałej części słownictwa gwar łemkowskich uderza jednak obfitość zapożyczeń polskich i słowackich, które dotyczą niemal wszystkich dziedzin. Gwary słowackie pośredniczyły dodatkowo w przejmowaniu wyrazów węgierskich. Zapożyczenia rumuńskie, związane głównie z terminologią pasterską, mogły zostać przejęte bezpośrednio od Wołochów, a część dotarła za pośrednictwem sąsiednich gwar ukraińskich. Wiele charakterystycznych wyrazów z gwar łemkowskich występuje nie tylko na Łemkowszczyźnie, ale i w całych Beskidach oraz na Podtatrzu (co świadczy o szerokich wpływach migracji rusko-wołoskich oraz intensywnych kontaktach całego tego obszaru z gwarami słowackimi). Przez samych użytkowników „język łemkowski” uznawany jest za jedną z pięciu odmian regionalnych języka rusińskiego.

Zainteresowanym zostawiam link do łemkowskiego tłumaczenia znanego chyba wszystkim „Folwarku zwierzęcego”, po łemkowsku: „Zwirzacej farmy”. Dla mnie niezwykle ciekawym jest to, że nie znając języka ukraińskiego a znając język słowacki bez problemu rozumiem sens tej opowieści, a nawet jeżeli nie każde słowo jest oczywiste to łatwo się domyśleć znaczenia z kontekstu.

Do wysłuchania pierwszej części opowiadania zapraszam tutaj: https://tiny.pl/dqwlt